Кафшҳои бибӣ

Рӯзи ҷаҳонии кӯдак ба ҳамагон муборак бод.
… Солҳо пеш…Духтарчаам Наргис сесола буд. Агарчи ману модараш барои хушию хушҳолии вай аз ҳеҷ чиз дареғ намекардем, аммо дилбастагии хос ба модаркалонаш дошт. Ҳамеша ҳамроҳи ӯ буд. Ҳар ҷо ки бибӣ мерафт, Наргис чу соя ҳамроҳаш.Меҳмонӣ, тую маърака, беморбинӣ, ҳатто таъзия. Бибӣ буду Наргис. Ҳар субҳ, аз хоб бедор мешуд, аввалин коре, ки мекард кафшҳои дами дарро тафтиш кардан буд.Кафшҳои бибиро медиду хаёлаш роҳат мешуд ва сари дастурхон менишаст. Оҳ, агар кафшҳои бибӣ набуданд, қиёмат бапо мекард, доду фарёдаш ба осмон мепечид, касе ва чизе ӯро ором кардан наметавонист.Ё бояд касе ба назди бибӣ мебурдаш, ё ин ки агар бибӣ дар наздикиҳо мебуд, худ меомад…
Як пагоҳӣ барои ба кор рафтан омода мешудам. Садои модарамро(Худо раҳматашон кунад.) шунидам: «Кафшҳои ман куҷо шуданд? Наход саг-маг бурда бошад? Ооо шаб ҳамин ҷо монда будам…» Аввал аҳамият надодам, аммо дидам ҳама кафшҳои модарро ҷустуҷӯ мекунанд.Ҳама ҷо – ҳавлӣ, коҳдон, оғил, пушти хона, рӯи бомро гаштем. Хоҳарам ба хонаи ҳамсоя, ки сагашон таки кати ҳавлии моро истироҳатгоҳи худ карда буд, рафт. Аз кафшҳо ному нишоне набуд.Кофтукоб давом дошт.
Барои ҷузвдонамро гирифтан ба хонаи хоб даромадам. Наргис ҳанӯз хоб буд. Чи хобе! Чи манзарае! Кафшҳои бибӣ дар оғӯшаш, аҷаб зебо, орому роҳат хобида буд…
Солҳо гузаштанд. Модар ба раҳмати Худо рафтанд. Духтарам худ модар аст.Набераи калонӣ дар синфи 10 мехонад.Ба назари ман ин ҳама дирӯз буд…
Рӯзи ҷаҳонии кӯдак муборак бошад!